در قسمت پیش به شرایط اروپا در آستانه‌ی وقوع انقلاب صنعتی پرداختیم و به آنجا رسیدیم که سده‌ها و هزاره‌های متمادی، مهم‌ترین و تنها نیروهای همیشه در دسترس بشر برای کارها، نیروی عضلانی خود و حیوانات اهلی‌اش بود. دیگر منابع نیروی در دسترس، نیروی آب و باد بود که آسیاهای بادی و چرخ‌های آبی را به کار می‌انداخت. کشتی‌های کوچک دریانورد با نیروی عضله‌ی مردان پاروزن و کشتی‌های اقیانوس‌پیمای بزرگ هم به کمک باد حرکت می‌کردند. فرآورده‌های صنعتی را معمولاً کارگرانی تولید می‌کردند که در خانه‌های خود یا گروه‌های کوچک، به‌ندرت بیش از ده نفر کار می‌کردند. این شکل تولید صنعتی را نظام خانگی یا صنعت خانگی می‌نامند.
کارخانه‌های ساده‌ی آن روزگار محدود به کارگاه‌های تک اتاقه ای بود که کارگران برای کار به آنجا می‌رفتند. بیشتر تولیدات همین کارخانه‌های ساده و اولیه هم شامل کالاهای تجملی مثل پارچه‌های بافته‌شده با نخ‌های طلایی و نقره‌ای و همچنین برخی جنگ‌افزارهای نظامی مثل توپ بود. دنیای صنایع خانگی و ابزارهای چوبی در این زمان در آستانه‌ی دگرگونی بود. انقلاب صنعتی تنها ردپایی از این زندگی را باقی گذاشت و کلیه‌ی عرصه‌های تولید کالا را از بیخ و بن تغییر داد.
اولین کاربرد اصطلاح “انقلاب صنعتی” از طرف نویسندگان فرانسوی اوایل قرن نوزدهم برای توصیف به‌کارگیری ماشین‌هایی با نیروی محرکه‌ی بخار در صنعت پارچه‌بافی کتانی بود. در انگلستان این کلمه اولین بار در ۱۸۴۸ در نوشته‌های جان استوارت میل فیلسوف به کار رفت. اما تا سال ۱۸۸۴ که جامعه‌شناسی به نام آرنولد تویین بی گفتارهای مشهور و پرطرفدار خود را درباره‌ی انقلاب صنعتی منتشر کرد به شکل عنوانی کلی برای توصیف فرآیند صنعتی شدن متداول نشد. به‌این‌ترتیب می‌فهمیم که انقلاب صنعتی با اختراع ماشین‌هایی برای استفاده از نیروی بخار مصادف است.
منظور این متفکران از این اصطلاح در درجه‌ی اول، جا افتادن فرآیندی بود که فن‌آوری را در تولید صنعتی به کار می‌برد. منابع جدید نیرویی به‌غیراز عضلات انسان و حیوان، برای راه‌اندازی ماشین‌ها از اهمیت خاصی برخوردار بودند. در سده‌ی نخست انقلاب صنعتی این نیرو از ماشین‌های بخار و به‌واسطه‌ی ذغال‌سنگ تهیه می‌شد.
منابع بعدی موتورهای درون‌سوز گازوئیلی یا بنزینی، مولدهای برق و در زمان نزدیک‌تر به روزگار ما نیروگاه‌های هسته‌ای بودند.
در وهله‌ی دوم انقلاب صنعتی مستلزم راه‌های جدید برای سازمان‌دهی نیروهای کار بود. این تجدید سازمان آنجایی ضروری شد که ماشین‌های دارای نیروی محرکه‌ی بخار، امکانی فراهم کردند که هر کارگر بسیار بیشتر ازآنچه که درگذشته ممکن بود کار کند. به‌عنوان‌مثال، بعد از ماشینی شدن صنایع نساجی در انگلستان، هر کارگر می‌توانست تقریباً صد برابر یک کارگر در نظام خانگی نخ تولید کند. در باقی رشته‌های صنعتی هم این افزایش تولید کم‌وبیش دیده می‌شود.
دستیابی به این افزایش تولید نیازمند نیروی کار متخصص و ایجاد هماهنگی بین این نیروها بود که در نظام خانگی لزومی نداشت. انتقال نیروی محرکه‌ی ماشین‌ها به نیروهای جدیدی چون بخار، نفت و زغال‌سنگ، فرصت تقسیم‌کار بین کارگران را به وجود آورد و به‌این‌ترتیب دیگر در کارخانه‌ها یک نفر نبود که فرآیند تولید کالایی را از صفرتا صد به‌تنهایی پیش ببرد. بلکه هر کارگری برای انجام کار معینی به کار گرفته می‌شد. کارگران دیگر هم مسئول ساخت دیگر قطعات و اتصال آن‌ها به هم می‌شدند. این نیروهای کار با سازمان‌دهی جدید دیگر کمی توانستند در خانه‌ها به کار بپردازند. به‌جای آن، مجتمع‌های کارخانه‌ای بزرگی ساخته شدند که صدها و گاه هزاران کارگر را تنها در یک‌رشته‌ی صنعتی در خود جای می‌دادند.
اکنون و پس از گذشت سال‌ها، انقلاب صنعتی به مفهومی عادی و قابل‌درک تبدیل‌شده، اما این اصطلاح در توضیح پیشرفت‌های صنعتی قرون هجدهم و نوزدهم کمی غیردقیق و گمراه‌کننده است. این فرآیند بیشتر تکاملی بود تا انقلابی و خصوصاً در مراحل اولیه‌ی آن تغییرات بسیار تدریجی بودند و گاهی چند دهه طول می‌کشیدند. درصورتی‌که کلمه‌ی انقلاب حاوی معانی‌ای چون تغییرات سریع و خلق‌الساعه است.
دومین جایی که این مفهوم غیردقیق جلوه می‌کند، این است که فرآیند مربوطه تنها شامل حال صنعت نمی‌شد بلکه واقعیت تمامی وجوه زندگی از اقتصاد گرفته تا سیاست و جامعه را تغییر داد. تنها نقطه‌ای در تاریخ بشر که چنین تغییرات همه‌جانبه‌ای را در شکل زندگی او مشاهده می‌کنیم، مربوط به دوران انقلاب کشاورزی در حدود ده هزار سال پیش است که بشر کشاورزی را برای تأمین مایحتاج خود انتخاب کرد و تحت تأثیر این انتخاب یکجانشینی وزندگی شهری پدید آمد.
به‌این‌ترتیب دانستیم که انقلاب صنعتی روش و نوع کار مردم را تغییر داد. به‌طوری‌که پس از گذشت چند دهه، تعداد کارگران کارخانه‌ها از کشاورزان بیشتر شد. از تعداد جمعیت روستانشین کاسته و به جمعیت شهرها افزوده شد. به‌علاوه، براثر ماشینی شدن کشاورزی و افزایش تولید مواد غذایی، و البته براثر جابه‌جایی سریع مواد غذایی با کشتی‌ها و وسایل جدید و به‌روز شده‌ی نقلیه با نیروی محرکه‌ی بخار، نفت و زغال‌سنگ، جمعیت به‌سرعت رشد کرد.
انقلاب صنعتی سطح زندگی مردم را بالا برد و به تعداد بیشتری از مردم امکان استفاده از کالاها و محصولاتی را داد که پیش‌ازاین تجملی به‌حساب می‌آمدند. البته این پیشرفت‌ها، سویه‌ی تاریک خود را هم داشتند. بیکاری، دستمزدهای پایین و بهره‌کشی از کارگران در این دوره بیشتر شد و تراکم جمعیت خصوصاً در بخش‌های فقیرنشین شهرها، باعث بروز ناآرامی و بزه‌های اجتماعی و همچنین مشکلات بهداشتی شد. این تراکم جمعیت و افزایش تولیدات ماشینی آلودگی را در شهرهای بزرگ به‌شدت افزایش داد. واکنش جوامع اروپایی به این پیامدهای منفی، به وجود آوردن مفاهیم و سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی تازه‌ای چون سرمایه‌داری آزاد، سوسیالیسم و مارکسیسم بود. این مفاهیم جدید، مهر خود را بر زندگی امروزه‌ی ما و نوع بشر گذاشتند و تأثیر آن‌ها احتمالاً تا ابد باقی خواهد ماند.
اینورتر جوشکاری صبا الکتریک ۲۵۰ آمپر
معرفی یک ابزار مهم در ساخت‌وساز: دستگاه جوش یکی از مهم‌ترین روش‌ها برای اتصال مواد و قطعات فلزی جوشکاری ست. جوشکاری معمولاً از طریق ایجاد حرارت بالا، ذوب مواد و سرد کردن آن‌ها برای ایجاد جوش انجام می‌شود. در جوشکاری علاوه بر ذوب فلز پایه، معمولاً از یک ماده‌ی دیگر به‌عنوان پرکننده‌ی نقطه‌ی اتصال استفاده می‌شود. بعضاً به‌جز گرما، از فشار هم برای جوشکاری استفاده می‌شود. فلزات پرکننده یا پایه برای حفاظت در برابر اکسید شدن و آلودگی نیازمند ماده‌ای دیگر به‌عنوان روکش و عایق هستند. امروزه از منابع مختلفی از قبیل شعله‌ی گاز، قوس الکتریکی، لیزر و امواج مافوق صوت برای جوشکاری استفاده می‌شود.
تاریخچه:
احتمالاً اولین باری که انسان از فرآیند جوشکاری استفاده کرده است، مربوط به زمانی در عصر فلزات است که شروع به ساختن سلاح از قطعات مختلف فلزی کرده است. به‌این‌ترتیب که با قرار دادن قطعات فلزی به‌صورت گداخته یا سرد بر روی‌هم و سپس کوبیدن آن‌ها موجب اتصالشان به هم شده است.
اولین بار دانشمندی روسی به نام واسیلی پتروف در سال ۱۸۰۲ فهمید که اگر دوتکه زغال چوب را به قطب‌های باتری بزرگی وصل و آن‌ها را بعد از تماس کمی از هم جدا کند، شعله‌ی روشنی بین دوتکه زغال دیده می‌شود و انتهای آن‌ها از شدت گرما سفید می‌شود. به‌این‌ترتیب قوس الکتریکی کشف شد. البته چیزی در حدود هشتاد سال طول کشید که از قوس الکتریکی برای جوشکاری فلزات استفاده شود.
جوشکاری به‌وسیله‌ی الکترود مذاب هم در سال ۱۸۹۱ اختراع شد که در آن به‌جای زغال از الکترود فلزی استفاده می‌شد. در سال ۱۹۳۵ هم الکترود کربنی جانشین الکترود فلزی شد.
در جنگ‌های اول و دوم جهانی جوشکاری پیشرفت زیادی کرد و در حال حاضر یکی از مهم‌ترین فرآیندهای ساخت و تولید محسوب می‌شود. امروزه جوشکاری در بسیاری از صنایع از قبیل ساختمان‌سازی، ساخت خودرو و دیگر وسایل حمل‌ونقل و صنایع دفاعی، پزشکی و الکترونیک استفاده می‌شود.
معرفی یک محصول باکیفیت ایرانی:
اینورتر جوشکاری صبا الکتریک ۲۵۰ آمپر.
مدل R-INV-250V
این دستگاه جوش باکیفیت، دارای تکنولوژی آی جی بی تی و ولوم آرک فورس و همچنین مجهز به نمایشگر دیجیتال آمپر خروجی ست. این دستگاه قابلیت جوشکاری الکترود و آرگون را دارد و می‌تواند به‌جز الکترودهای سلولزی همه نوع الکترودی با قطرهای سه، چهار و پنج را ذوب کند.
دارا بودن مکانیسم ضد چسبندگی و مدار محافظت از جریان، آن را در برابر انواع خطرات کار و همچنین نوسانات برق ورودی محافظت می‌کند. این دستگاه در ایران تولیدشده و تمام استانداردهای معتبر جهانی از قبیل CE, ISO و IEC رادار است.
مشخصات فنی:
منبع تغذیه: برق
نوع و مقدار ولتاژ کاری: تک فاز.۲۲۰ ولت
بازه‌ی جریان: ۲۵۰ آمپر
وزن: ۱۲ کیلوگرم
ابعاد: ۴۲×۳۲×۱۹
نمایشگر دیجیتال: دارد
گارانتی: یک‌ساله
دارای قابلیت‌های: ARC Force. Anti Stick و Hot Start.
منابع:
نامه‌های پدری به دخترش. جواهر لهل نهرو.
انقلاب. جیمز کوریک.
تاریخ شکل شهر تا انقلاب صنعتی. جیمز موریس.
ویکی‌پدیا.
تاریخ تمدن. ویل و آریل دورانت.
ابزار شناسی. علی ناصری. بلاگفا.
این مقاله در واحد تولید محتوای پیچار تهیه و تدوین گردیده است.