یکی از مهم ترین خصوصیات انسان، توانایی اش برای تغییر شکل جهان فیزیکی پیرامون اوست. بنابراین ضروری است با تاریخچه ی ابزار بیشتر آشنا شویم. البته حیوانات هم از چوب و سنگ برای انجام بعضی کارها استفاده می کنند، اما توانایی ساخت و کاربرد ابزارها یکی از تفاوت های مشخص بین انسان و حیوان است.ابزار، وسیله ای است که از آن برای تغییر مواد خام در جهت به کار بردن آن‌ها استفاده می شود و خودش در پایان بدون تغییر باقی می ماند. انسان اولیه هم مانند حیوانات ازچوب و سنگ برای ساختن جان‌پناه و ابزار دفاعی استفاده می کرد اما به مرور آموخت که می‌تواند شکل فیزیکی این مواد را طبق هدف و خواسته‌اش تغییر دهد و استفاده‌ی بیشتر و متنوع‌تری از آن‌ها بکند. شاید میلیون‌ها سال از خلقت بشر طول کشید تا او بتواند اولین و ساده‌ترین تغییرات را در سنگ و چوب ایجاد کند. در زمینه‌ی تاریخ ابزار مطالعات و بررسی‌های گسترده‌ای انجام شده است اما تاکنون نقطه‌ی آغازی برای فرآیند ساخت ابزار پیدا نشده است. قدیمی‌ترین نمونه‌ای که به‌عنوان ابزار انسان اولیه ثبت‌شده، نمونه‌ای است که در آفریقا، حوالی کنیای امروزی پیدا شده است. قدمت این دست‌افزار ساده به دو میلیون و ششصد هزار سال پیش برمی‌گردد.
نگاهی به قدیمی‌ترین ابزارهای کشف‌شده‌ی ساخت بشر، دو استفاده‌ی اصلی انسان از آن‌ها را نشان می‌دهد: وسایلی برای دفاع از خود و شکار حیوانات، مثل سنگ‌های تراشیده شده‌ی نوک‌تیز که نقش چاقو یا سرنیزه را داشته‌اند و وسایلی برای ساخت خانه، شبیه به پتک سنگی. ساخت این وسایل سرمنشأ فصلی از تاریخ بشر اولیه به نام عصر سنگ یا عصر حجراست. استفاده‌ی روزافزون از چنین ابزارهایی بود که انسان را به‌مرور قادر به شهرسازی، پیشرفت در فن جنگ و به‌طورکلی عبور از عصر حجر به‌سوی دوران تمدن می‌کند. انسان به کمک ساخت ابزارها و استفاده از آن ها توانست روز به روز بیشتر به ذوق و استعداد ذاتی خود پی برده و کم کم هنر خود را بروز دهد. این ذوق و هنر اولیه را امروزه می‌توان در انواع بناهای به‌جامانده از آن دوران و همچنین نقاشی‌های دیواره‌ی غارها و ظروف سفالین کشف‌شده در مطالعات باستان شناسان ملاحظه کرد.
در حدود یک‌میلیون و هفتصد هزار سال پیش انسان‌های اولیه شروع به ساخت دسته‌های آشیلی و ابزارهایی برای برش درختان کردند. تا پایان عصر حجر آن‌ها موفق به ساخت قبضه‌ی شفت نیزه و درفش‌هایی برای سوراخ کردن و خراشیدن پوست و چوب شدند.
در دوره‌ی نوسنگی به تجربه‌ی بشر برای استفاده از مواد مختلف افزوده شد و او توانست مواد اولیه‌ی جدیدی چون استخوان، عاج و شاخ حیوانات را هم برای ساخت ابزار به کار گیرد. این تجربه‌های جدید باعث پیشرفت صنعت گری و یافتن هویت‌های گوناگون و سبک‌های مختلف تهیه‌ی ابزار بین صنعت گران نواحی مختلف شد.
باوجود این پیشرفت‌ها، سختی بیش‌ازحد و خواص ثابت و تکراری اجسامی مانند سنگ و استخوان مانع بزرگی برای ارتقاء کاربری ابزارها بود و این پیشرفت‌های محدود، چیزی در حدود دو و نیم میلیون سال طول کشید. در این میانه اتفاقی که این فرآیند را متحول و انسان را در ساخت ابزارهای کاراتر و دقیق‌تر توانمند کرد، کشف و استفاده از آتش بود. این کشف به او امکان استخراج و استفاده از فلزات را می‌داد. به‌این‌ترتیب به عصر فلزات وارد میشویم که حدود ده هزار سال نهایی تاریخ بشر تا امروز را دربرمی گیرد.
آتش و کشف و استفاده از آن زندگی بشر را زیرورو کرد و درهای جدیدی در زندگی مرفه‌تر و ساخت ابزارهای کارآمدتر برای او باز کرد. اول و مهم‌تر از همه گرمای آن بود که انسان را از سرما و پیامدهای آن‌که تحمل سختی زیاد در زمستان و مهاجرت‌های اجباری فصلی بود نجات داد. این امکان، به‌علاوه‌ی استفاده‌ی روزافزون از کشاورزی و توانایی ذخیره کردن دانه‌های مغذی امکان یکجانشینی را گسترش داد. همچنین به او این فرصت را داد که با پختن گوشت جانوران شکار شده، زمان نگهداری غذای خود را افزایش دهد. در ضمن نور شعله‌های آتش حیوانات وحشی را فراری می‌داد و با استفاده از این حربه دیگر انسان مجبور به مبارزه و تعقیب و گریز بی‌پایان با جانوران نبود.
احتمالاً طی یک اتفاق و تصادف بود که انسان متوجه شد که گرمای زیاد و طولانی‌مدت آتش، سنگ‌ها رو ذوب و تجزیه می‌کند و به این شکل برای اولین بار به فلزات دست پیدا کرد. اولین فلز کشف‌شده مس بود. با این کشف فصلی نو در زندگی بشر آغاز می‌شود که به آن عصر مس می‌گویند.
انسان آموخت که با دمیدن هوا به آتش در محیط بسته می‌تواند گرمای لازم برای استخراج فلز از سنگ را به دست بیاورد. به این منظور با استفاده از پوست حیوانات و ابزارهای ساخته‌شده‌ی قبلی شروع به ساخت ابزارهای دمنده کرد. پس از مدتی، فلزات دیگری مانند قلع کشف شد و انسان با آمیختن مس وقوع به برنج دست پیدا کرد. برنج به نسبت مس خواص چکش‌خواری و انعطاف بیشتری داشت و او را قادر کرد که ابزارهای کاراتر و دقیق‌تری بسازد.
اولین نمونه‌های کشف‌شده‌ی ابزارآلات فلزی قدمتی در حدود ده هزار سال دارند. کشف و به‌کارگیری این فلزات به حدی در زندگی انسان تأثیر داشت که امروزه دوره‌های مختلف زندگی او را به نام فلزاتی چون مس، برنج و آهن نام‌گذاری می‌کنند. قدیمی‌ترین وسیله‌ی برنجی کشف‌شده در تحقیقات باستان شناسان در نواحی قفقاز پیداشده است. در ایران هم اولین ابزار مسی کشف‌شده قدمتی در حدود ده هزار سال دارد.
یکی از مهم‌ترین دوره‌ها در عصر فلزات، عصر آهن است که بازه‌ی زمانی در حدود چهار هزار سال آخر زندگی ما را دربرمی گیرد. انسان با کشف و استفاده از آهن قادر به ساخت ابزارهای باکیفیت‌تر و مستحکم‌تری شد. در این زمان آهن به‌طور گسترده‌ای مورداستفاده قرار گرفت و خصوصاً در ساخت ابزارآلات مربوط به کشاورزی و همچنین ساخت سلاح تحولی شگرف ایجاد کرد. یونان، هندوستان و تمدن ایلام اولین تمدن‌هایی بودند که آهن را مورداستفاده قراردادند.
عصر آهن در اعصار سه‌گانه‌ی معروف به نیا تاریخی بعد از عصر برنج جای می‌گیرد. سختی، دمای گدازش بالا و فراوانی سنگ‌آهن، این فلز را در مقایسه با برنج محبوب‌تر کرد و به‌مرور آهن و مشتقات آن پراستفاده‌ترین فلزها شدند.
پیدایش اولین نمونه‌های ریخته‌گری آهن به دو هزار سال قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد. اولین کسانی که به این کار دست زدند اهالی تمدن‌های خاور نزدیک بودند. تا هزار سال قبل از میلاد ابزارها و جنگ‌افزارهای برنجی جای خود را به نمونه‌های آهنین دادند. به‌طور سنتی اما آغاز این دوران را در خاور نزدیک و هند و یونان باستان نزدیک سده‌ی دوازدهم قبل از میلاد می‌دانند. در دیگر بخش‌های اروپا این دوره دیرتر آغاز شد. در اروپای مرکزی این دوره از سده‌ی هشت پیش از میلاد و در اروپای شمالی در سده‌ی ششم پیش از میلاد آغاز شد. عصر آهن هیچ‌گاه به سرزمین‌های امریکا و استرالیا راه پیدا نکرد و بعدها در سده‌های پانزدهم و شانزدهم میلادی استعمار اروپایی آهن را با خود به این سرزمین‌ها برد.
سال ۵۵۰ قبل از میلاد و بنیان‌گذاری سلسله‌ی شاهنشاهی هخامنشی توسط کوروش را پایان عصر آهن در خاور نزدیک به‌حساب می‌آورند.
پیچار درصدد است که در هر قسمت از این مقاله‌ها، تاریخچه‌ی مختصر یک ابزار کاربردی را بیان کرده و نمونه‌هایی از محصولات برتر در آن زمینه را معرفی کند.
آشنایی با یک ابزار: پتک یا چکش
در این قسمت اشاره کردیم که یکی از نخستین ابزارهایی که انسان اولیه در حدود دو میلیون و چهارصد هزار سال پیش موفق به ساخت آن شد و در تخریب موانع طبیعی و در ساخت جان‌پناه از آن استفاده کرد پتک یا چکش سنگی بود.
اولین پیشرفت مهم در ساخت چکش، در میانه‌های عصر سنگ، حدود سی هزار سال پیش حاصل شد که سنگ‌ها را با استفاده از تکه‌های چرم به چوب متصل کردند. بعدها و در عصر فلزات، به‌جای سنگ از آهن در ساخت چکش‌ها استفاده شد.
در اواخر قرن نوزدهم و با استفاده از منابع تازه یاب انرژی مثل بنزین و برق، چکش‌هایی ساخته شد که امروزه بیشترین کاربرد را در تخریب بتن و کارهای ساختمانی ازاین‌دست دارند. اولین کارخانه‌هایی که موفق به ساخت این چکش‌های صنعتی شدند، هیلتی و بوش بودند.
رونیکس مدل 2830
معرفی یک ابزار ساختمانی:
چکش تخریب رونیکس سی کیلویی مدل 2830.
چکش تخریب رونیکس مدل 2830 ساخت کشور چین و شرکت رونیکس پلاس است. این دستگاه دارای موتوری قدرتمند، تشکیل‌شده از آرمیچر و بالشتک فوق‌العاده و گیربکس و بدنه‌ی تمام فلزی ست که تحت استاندارد اروپایی CE تولیدشده‌اند.
این دستگاه به دسته‌هایی با مکانیزه ضد لرزش مجهز است که به‌راحتی امکان انتقال حداکثر نیرو را به سطح کار فراهم می‌کنند.
مشخصات فنی:
منبع تغذیه: برق
ولتاژ کاری: ۲۲۰ ولت.
توان: ۲۲۰۰ وات
وزن: سی کیلوگرم
نوع مته: شش‌گوش
تعداد ضربه در دقیقه: ۹۵۰
گارانتی: یک‌ساله
اقلام همراه: قلم شش‌گوش. چرخ حمل.
منابع:
نامه‌های پدری به دخترش. جواهر لعل نهرو.
تاریخ تمدن. ویل و آریل دورانت
تاریخ شکل شهر تا انقلاب صنعتی: جیمز موریس.
ویکی‌پدیا
این مقاله در واحد تولید محتوای پیچار تهیه و تدوین گردیده است.
